Πόρος, μια ανάσα από την Αθήνα!

Πόσες φορές θέλουμε απλά να ξεφύγουμε έστω για λίγο από την αποπνικτική ατμόσφαιρα της πόλης? Πόσες φορές κανονίζουμε τελευταία στιγμή να φύγουμε για ένα ταξιδάκι εδώ κοντά? Το ιδανικό μέρος χαλάρωσης για όλα αυτά είναι ο Πόρος!

Στον Πόρο η ζωή κυλάει με άλλους ρυθμούς. Η σύνδεση του νησιού με ferry-boat από τον γειτονικό Γαλατά δίνει την δυνατότητα στο νησί να έχει επισκέπτες σχεδόν ολόκληρο το χρόνο. Απέχει από το λιμάνι του Πειραιά μόνο 1 ώρα με τα γρήγορα πλοία και 2,5 περίπου με το αργό ενώ βρίσκεται μόνο 180 χλμ μακρυά από την Αθήνα για αυτούς που προτιμούν το αυτοκίνητο για την μεταφορά τους. Από τις πρώτες εικόνες που αντικρίζει κανείς φτάνοντας στο νησί είναι το πολύ όμορο κτίσμα του ρολογιού που βρίσκεται στην πιο ψηλή περιοχή του οικισμού.

Μπορεί το νησί να είναι μικρό αλλά έχει όμορφες παραλίες που μπορούν να προσφέρουν στους επισκέπτες στιγμές χαλάρωσης τους καλοκαιρινούς μήνες. Γνωστές παραλίες είναι το Ασκέλι, το Λιμανάκι της Αγάπης, το Κανάλι, το Μοναστήρι, η Βαγιωνιά, ο Ρωσικός Ναύσταθμος, ο Γερολιμένας, η Πέρλια, η Πλάκα, οι Αλυκές και η παραλία του Νεώριου.

Το Λιμανάκι της Αγάπης

Ασκέλι

Το νησί γίνεται πόλος έλξης για όλους τους κατόχους ιστιοφόρων, μικρών και μεγάλων γιοτ καθώς και σκαφών μονοήμερων κρουαζιέρων. Επιπλέον, τις πρώτες μέρες του Μαΐου το νησί γεμίζει από πράκτορες ταξιδιωτικών γραφείων και πολυτελή σκάφη τα οποία μονοπωλούν το ενδιαφέρουν των ντόπιων αλλά και των υπολοίπων ταξιδιωτών. 

Αν  κάτι   από τον Πόρο  είναι πολύ γνωστό  σ όλη την Ελλάδα, για να μην πούμε σ ολόκληρο τον Κόσμο, αυτό είναι το Λεμονοδάσος.  Οπως  αναφέρεται σε γραπτές  πηγές από τα προεπαναστατικά  χρόνια γίνονταν  εξαγωγές  λεμονιών, από δένδρα που  υπήρχαν  στο Λεμονοδάσος,  στην  Τροιζήνα αλλά  και  στην  Καλαυρία. Αναφέρεται συγκεκριμένα, ότι   πριν  από  το 1750  εκαλλιεργούντο  λεμονιές  στο Λεμονοδάσος, στο Δαμαλά, στη Φούσα και στη Βαγιονιά. Γύρω στα  1800  γίνονταν  εξαγωγές   στην Κωνσταντινούπολη,  στη Σμύρνη, στη  Θεσσαλονίκη και αλλού. Το 1828 που επισκέφθηκε  το Λεμονοδάσος  ο Χάρτλυ, μαζί με τον  αγωνιστή   Κωνσταντή Λογοθέτη- Δουζίνα, υπολογίστηκε ότι υπήρχαν 10.000 λεμονόδεντρα  που παρήγαγαν 8 εκατ. κομμάτια λεμόνια. Αργότερα οι λεμονιές αυξήθηκαν  και φυσικά η παραγωγή. Για πολλά  χρόνια  οι λεμονιές  ήταν χρυσωρυχείο, αφού  το λεμόνι είχε   ιδιαίτερη  αξία και τιμή. Και πλούτος για τον Πόρο. Κατά την επιδημία του Δαγγείου  πυρετού (1920) χρησιμοποιήθηκε  σαν φάρμακο. Η αξία του  ήταν υψηλή  ως τα μεταπολεμικά  χρόνια 1950-1960, και γίνονταν  μεγάλες εξαγωγές  στην  τότε Σοβιετική Ενωση,  τη Γερμανία   και αλλού. 

Στο νησί οι επιλογές για φαγητό είναι πολλές. Οι παραδοσιακές ψαροταβέρνες είναι έτοιμες από νωρίς να προσφέρουν στους επισκέπτες τα φρέσκα εδέσματα τους. Γι' αυτούς που είναι λάτρης του κρέατος και δεν το αποχωρίζονται ούτε στο νησί υπάρχουν πολλές ταβέρνες αλλά και αρκετά ψητοπωλεία. Το Ιταλικό έχει την τιμητική του και είναι στην διάθεση όλων των επισκεπτών για πεντανόστιμες μακαρονάδες αλλά και πολύ γευστικές πίτσες. Για παγωτά και γλυκά οι επιλογές είναι επίσης αρκετές αλλά η κλασική Παγωτομάνια κλέβει τις εντυπώσεις.

Η νυχτερινή ζωή στον Πόρο χωρίζεται σε αυτούς που θέλουν να συμπληρώσουν την διασκέδαση τους με ένα απλό ποτάκι δίπλα στη θάλασσα και σε αυτούς που οι αντοχές τους κρατούν μέχρι τις πρωινές ώρες.